Symptomy wypalenia zawodowego
– jeżeli je masz, szybko wprowadź zmiany w swoim życiu zawodowym
Syndrom wypalenia zawodowego pojawia się wtedy, gdy nie odczuwasz żadnej satysfakcji z wykonywanego zajęcia, w żaden sposób się nie rozwijasz, a jednocześnie praca generuje u Ciebie ponadprzeciętny stres. Praca przestaje być satysfakcjonująca, gdy idzie się do niej z ogromnym bólem brzucha, ma się coraz więcej bezsennych nocy, a wszystkie myśli związane z zawodem są negatywne. Lekarze, handlowcy, nauczyciele czy psycholodzy mogą najwięcej na ten temat powiedzieć, bo najbardziej są narażeni na syndrom wypalenia zawodowego.
Po czym poznasz, że występuje u Ciebie syndrom wypalenia zawodowego?
- Nie odczuwasz żadnej, nawet najmniejszej satysfakcji z wykonywanego zajęcia. Masz poczucie, że w żaden sposób się nie rozwijasz, nie zdobywasz nowych umiejętności, a praca staje się dla Ciebie jedynie ograniczeniem.
- Odczuwasz ciągłe poczucie zmęczenie, w związku z wykonywanymi obowiązkami zawodowymi.
- Niechętnie uczestniczysz w wyjazdach integracyjnych, nie nawiązujesz żadnych kontaktów ze współpracownikami. Wyjęcie na kawę z koleżanką z pokoju to prawdziwa męka i unikach tego na różne sposoby.
- Praca generuje u Ciebie ponadprzeciętny stres. Pojawiają się problemy ze snem, a jednocześnie odczuwasz niskie poczucie własnej wartości. Zaczynają Ci doskwierać wahania nastrojów, którym towarzyszy natłok negatywnych emocji. Wszystkim tym stanom zaczynają towarzyszyć problemy zdrowotne. Sięganie po użytki jest kolejnym etapem problemu.
Wypalenie zawodowe. Kiedy najczęściej się pojawia?
Napięte relacje z przełożonymi, natłok obowiązków, ciągłe niezadowolenie współpracowników z tego, jak wykonujesz kolejne etapy wspólnego projektu mogą generować ponadprzeciętny stres i być pierwszym etapem do wypalenia zawodowego. Na ten syndrom zapadają bardzo często pracoholicy, dla których praca przez długi czas była sensem życia, ale w pewnym momencie stała się prawdziwym utrapieniem. Powodem może być na przykład stawianie sobie zbyt dużych wymagań, takich nie do spełnienia. Nie pomagają zaniedbane relacje z bliskimi. Taka osoba nie ma się już do kogo zgłosić po pomoc i coraz bardziej pogłębia się w stanach depresyjnych.
Wypalenie zawodowe zagraża także osobom, które nie potrafią oddzielić pracy od życia prywatnego. Posiadanie znajomych i przyjaciół tylko w miejscu pracy nie jest dobre. Nie masz dzięki temu szansy, aby porozmawiać na inne tematy niż te, związane z aktualną pracą. Wszystko w końcu sprowadza się do wykonywanych na co dzień obowiązków.
Najczęstszym powodem wypalenia zawodowego jest jednak brak szans na rozwój i awans. Wielu ludzi potrzebuje motywacji do działania, a pieniądze i perspektywa objęcia lepszego stanowiska najbardziej motywują.
Co zrobić, aby pokonać wypalenie zawodowe?
Jeżeli czujesz, że aktualna sytuacja zawodowa nie jest dla Ciebie satysfakcjonująca, nie bój się wprowadzić zmian do swojego życia. Akcje takie, jak „Dzień Zmian” pokazują, że nie jesteś sam na rynku pracy i możesz liczyć na pomoc specjalistów. Warto sięgnąć po takie możliwości i pokonać wypalenie zawodowe, które bywa uciążliwe.
Zmiana pracy to jedno, ale warto także zacząć inaczej myśleć. Nie należy poświęcać się tylko pracy. Trzeba znaleźć równowagę, a pomoże ją zachować hobby. Zapisując się na dodatkowe zajęcia ze śpiewu, tańca czy na siłownię, można będzie oderwać myśli od spraw zawodowych. W trudnych sytuacjach, jakie na pewno zdarzą się także w nowej pracy, można będzie pomyśleć, że już w czwartek o 20 poznamy kolejne piosenki, kroki czy wylejemy litry potu na bieżni.
Zmiana sposobu myślenia powinna polegać także na dowartościowywaniu siebie. Warto zacząć myśleć o sobie, jako o jednostce wartościowej, zdolnej do podejmowania nowych wyzwań, jak i takiej, która może osiągnąć sukces. Takie myślenie pomaga i motywuje do dalszego rozwoju.
Jeżeli znalazłeś się w krytycznej sytuacji, nie bój się poprosić o pomoc specjalisty. Zapisując się na terapię, otrzymasz pomoc, jakiej potrzebujesz, aby uporać się z wypaleniem zawodowym. Pomocne będzie także posłuchanie wystąpień motywacyjnych: